Rodacy

Kapłani wywodzący się z Bobowej

Ks. Stefan Dominik Wolnikiewicz (1800-1845) Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Urodzil się 3 VIII 1800 r. w Bobowej. Filozofię i teologię studiował we Lwowie i w Bochni. Święcenia kapłańskie przyjął w 1825 w Bochni, z rąk bpa G.T. Zieglera. Od 1825 pracował jako wikary w Radłowie, w 1827 w Wojniczu; w 1828 został mianowany proboszczem w Łęgu Tarnowskim. Zmarł 3.II 1845.

Ks. Wojciech Stokłosiński (1806-1866), s. Józefa i Tekli Michałowskiej. Urodził się 20 III 1806 r. w Bobowej. Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej. Filozofię studiował w Przemyślu, teologię we Lwowie i Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął 26 IX 1831 w Przemyślu z rąk bpa J. Potockiego – sede vacantes. Od 1831 r. preacował jako wikary w Szczurowej, w 1832 był administratowem ds. duszpasterskich w Gromniku, w 1835 został proboszczem w Zbylitowskiej Górze. Gruntownie odnowił kościół. W 1836 r. pełnił obowiązki wicedziekana dekanatu pilzneńskiego. Po utworzeniu dekanatu tarnowskiego w 1849 został dziekanem tego dekanatu i inspektorem szkół ludowych. W 1851 objął probowstwo w Mikluszowicach. Zmarł 31 VIII 1866.

Ks. Józef Gnutkiewicz (1805-1898) , s. Adama, kasjera magistratu i Marianny z d. Tarsowicz. Urodził się 22 III 1805 r. w Bobowej. Filozofię studiował w Tarnopolu, teologię we Lwowie i Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął 3 VIII 1830 r. w Przemyślu z rąk bpa J. Potockiego – vacante sede. W 1830 pracował w Nowym Sączu, w 1883 był administratorem, a od 1835 proboszczem w Zbyszycach. W 1852 zrezygnował z probostwa i rezydował w Nowym Sączu. Tam zmarł 1 III 1898. Spoczywa prawdopodobnie na cmentarzu w Nowym Sączu. Był seniorem honorowym kapłanów diecezji.

Ks. Wojciech Cieczkiewicz (1812-1846) Syn Jana, urzędnika. Urodził się 29 III 1812 w Bobowej. Filozofię studiował we Lwowie, teologię we Lwowie i Tarnowie. Tu 28 VIII 1836 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa F. Zachariasiewicza. W 1838 był wikarym w katedrze, był również katechetą w szkole żeńskiej; 24 III 1846 instytuowany, a 29 III instalowany na probostwo w Pleśnej. 19 II 1846 podczas rzezi galicyjskiej został napadniety przez grupę chłopów jadąc drogą z Pleśnej do Tarnowa „znalazł śmierć pod cepami”. Spoczywa w mogile ofiar rabacji na Starym Cmentarzu w Tarnowie.

Ks. Feliks Gondek (1821-1891) . Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Syn Wawrzyńca i Franciszki z d. Nowak. Urodził się 21 V 1821 w Bobowej. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej parafii, gimnazjum prawdopodobnie w Nowym Sączu. Teologię studiował w Tarnowie i tu w 1846 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J. Wojtarowicza. Pracował od 1846 jako wikary w Makowie, w 1847 w Chełmie, w 1848 jako katecheta w bocheńskim gimnazjum. W 1854 r. objął probostwo w Krzyżanowicach, 13. X 1882 przeniósł się na probostwo w Trzcianie. 11 V 1891 zrezygnował z probostwa i zamieszkał w Bochni. Pełnił urząd dziekana dekanatu bocheńskiego.Jako młody ksiądz odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Był poczytnym ludowym pisarzem religijnym. Wydawał prace homiletyczne, pisał artykuły do czasopism. Wydał drukiem kilkadziesiąt książek. K.Estraicher odnotował 43 pozycje ze wznowieniami. Był więc ks. Gondek „cenionym pisarzem ludowym”. W 1876 został honorowym radcą biskupiego konsystorza w Tarnowie.Zmarł w Bochni 9 IV 1891 r. Jego grobowiec znajduje się na cmentarzu w Bochni przy głównej bramie. Odznaczony EC i RM.

Ks. Aleksander Julian Chadalski (1843- 1897) Syn Wawrzyńca, pisarza-ekonoma i Tekli Leszczyńskiej. Urodził się 23 II 1843 w Brzanie. Studia teologiczne odbywał częściowo w Krakowie, częściowo w Tarnowie i tu przyjął święcenia kapłańskie 12 VII 1870 z rąk bpa J.A. Pukalskiego. 12 VIII 1870 objął wikariat w Trzemesznej; 14 XII 1871 w Szaflarach, w styczniu 1872 w Górze Ropczyckiej; 29 XII 1875 objął probostwo w Wielopolu Skrzyńskim. Instalacja odbyła się 20 I 1876, „jemu przypadło dźwigać z popiołów podupadłą gospodarkę”. Po pożarze 27 IV 1880 odbudował budynki gospodarcze. Wybudował plebanię, ogrodził kościół. Mniej zajmował się samym gospodarstwem, które prowadzili jego rodzice. „Ks. Chadalski nie cieszył się silnym zdrowiem. Na kurację wyjeżdżał do Wysowej[…]W dodatku mujsiały go męczyć […] prace przy budowie, może jeszcze bardziej częste zmiany wikarych, i to, że nieraz przez dłuższy czas pozostawał sam”. Zmarł 4 V 1897 w Wielopolu. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu.

Ks. Leon Tarsiński (1849-1920) Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Syn Wincentego i Heleny z d. Zygadło. Urodził się 20 II 1949 w Bobowej. Teologię studiował w Tarnowie i tu 30 VII 1871 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J.A. Pukalskiego. Od 16. VIII 1871 pracował jako wikary w Tuchowie, od 24 I 1872 w Bochni, od 13 II 1874 w Rzezawie, od 9 IV 1974 w Limanowej. Od 18 IV 1876 był administratorem w Kaninie, 19 VII 1876 objął tu probostwo. Stąd został powołany na stanowisko duszpasterza wojskowego w Bośni. Po powrocie do Kaniny budował kościół na miejscu poprzedniego, który spłonął w pożarze.  25 XI 1891 został notariuszem dekenatu limanowskiego. 3 I 1895 został instytuowany, a 20 V 1895 instalowany na probostwo w Grybowie. Tu również budował nowy kościół. W czasie I wojny światowej został burmistrzem w Grybowie. Był gorliwym duszpasterzem. Zaletami charakteru zyskiwał sobie szacunek parafian. Popierał stowarzyszenia katolickie. Opiekował się ochronką. Zmarł 1 VIII 1920 r. Pochowany w Grybowie. Odznaczony EC w październiku 1891, a później RM.

Ks. Józef Kazimierz Martusiewicz (1826-1881) . Syn Andrzeja, organisty i nauczyciela i Antoniny Tarsińskiej. Urodził się 12 II 1828 w Bobowej. Szkołę trywialną (w której uczył jego ojciec) ukończył w Bobowej; gimnazjum w Nowym Sączu i Tarnowie; tu również odbył studia teologiczne. Święcenia kapłańskie otrzymał w styczniu 1851 r. w kościele cystersów w Mogile z rąk rezydującego tam byłego ordynariusza tarnowskiego J.G.Wojtarowicza-vacante sede. Po święceniach przez kilka miesięcy słuchał wykładów na uniwersytecie w Wiedniu, ale już podczas wakacji 1851 r. został odwołany stamtąd i mianowany prefektem w seminarium duchownym i pracował na tym stanowisku 20 lat. Równocześnie pełnił obowiązki wykładowcy bądź profesora różnych przedmiotów (uczył m.in. Pisma św. Starego i Nowego Testamentu, języków wschodnich, teologii pastoralnej, homiletyki i liturgiki). Od roku 1859 był notariuszem sądu biskupiego; od r. 1862 członkiem sądu małżeńskiego, zaś w 1863 r. egzaminatorem prosynodalnym. Cieszył się dużym szacunkiem świeckich. Posiadał łatwość kontaktu z ludźmi, pełen dystynkcji i ułożoności. Od 1865 r. był dyrektorem Miejskiej Kasy Oszczędności i w latach kryzysu uratował Kasę od bankructwa. W 1867 otrzymał godność honorowego obywatela miasta Tarnowa. W latach 1867-1872 był członkiem Powiatowej Rady w Tarnowie, a w latach 1869-1872 także i Miejskiej Rady. W r. 1871 został kanonikiem gremialnym kapituły tarnowskiej, instalowany 3 II 1872 r. Pod koniec życia, od 21 III 1880 r. był scholastykiem tej kapituły. Miał też i inne obowiązki. 30 VI 1879 r. został wybrany posłem do Rady Państwa w Wiedniu. Cieszył się opinią dobrego kaznodziei. Wiele jego mów zostało opublikowanych. Żywił ogromne nabożeństwo do Matki Bożej, czego wyrazem jest broszura Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Zmarł 6 X 1881 r. w Tarnowie. Spoczywa w osobnym grobie koło kaplicy św. Józefa na Starym Cmentarzu w Tarnowie. Posiada nagrobek-stellę, który prawdopodobnie postawiła mu rodzina. Napisano o nim:”Szlachetny mąż w Kościele, głosiciel Ewangelii i tajemnic Bożych, doświadczony duszpasterz”.

Ks. Stanisław Wojciech Gajewski (1851-1926), s. Wincentego i Teresy z d. Martusiewicz. Urodził się 15.IV.1851 w Stróżnej (parafia Bobowa). Szkołę podstawową ukończył w miejscowości rodzinnej, gimnazjum w Nowym Sączu. Teologię studiował w Tarnowie i tu 26.VII.1877 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J.A. Pukalskiego. Pełnił posługę wikarego od 1.VIII. 1877 w Jordanowie; od 28.II.1879 w Borzęcinie; od 8.X.1880 w Radłowie. Placówki tej nie zdążył objąć, bo już 19.XI. 1880 r. został mianowany wikarym w Dobczycach; od 15.VII.1883 był wikarym eksponowanym w Nagoszynie, zaś od 16.II.1888 wikarym w Pilźnie. 13.IV.1889 objął probostwo w Olszówce. Tu zapisał się w dziejach parafii jako dobry duszpasterz i społecznik. „Wątły, słabowity, ale silny duchem zabrał się do pracy na zaniedbanej niwie. Jednych swoją uprzejmością pociągał, drugich swą roztropnością przekonywał. Sprawił do kościoła trochę sprzętów liturgicznych: baldachim, chorągwie”. Jego staraniem malarz A. Zembaczyński wymalował obraz chrztu Chrystusa i umieścił go w kaplicy. Ks. Gajewski zaprowadził pierwsze piątki miesiąca, zorganizował Żywy Różaniec. W porozumieniu z wydziałem powiatowym budował drogę w parafii, założył kółko rolnicze, zorganizował chór chłopięcy powierzając organiście jego prowadzenie. Rozpoczął nieubłaganą walkę z pijaństwem. Zabrał się do budowy organistówki, co w ówczesnych czasach wiązało się z funkcjonowaniem szkoły – udaremnili to niektórzy parafianie. Rozgoryczony proboszcz z wielkim bólem i łzami w oczach 19.II.1898 pożegnał parafię i odszedł na probostwo do Lipnicy Murowanej. Jeszcze jako proboszcz w Olszówce był notariuszem dekanatu tymbarskiego; w Lipnicy wicedziekanem dekanatu brzeskiego. Zmarł 28.III. 1926 r. w Lipnicy Murowanej. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu.

Ks. Jan Kozak (1861-1909) , s. Józefa, szewca i Anny z.d. Matłaczek. Ur. 28 XII 1861 w Bobowej. Brat stryjeczny Kazimierza Pawła Kozaka. Teologię studiował w Tarnowie i tu 9 VII 1885 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa A. Dunajewskiego – vacante sede. Pełnił obowiązki wikarego od 9 VII 1885 w Osielcu, od 4 III 1886 w Rzezawie, od 19 XI 1886 w Zgórsku, od 12 VII 1888 w Wietrzychowicach, w 1889 w Pleśnej, od 4 VII 1889 w Niedźwiedziu, od 19 IX 1890 w Łącku, od 31 VII 1891 w Limanowej, od 13 VIII 1891 w Witkowicach, od 5 X 1891 był tam administratorem, 18 VIII 1892 objął wikariat w Grybowie, 25 III 1893 w Ciężkowicach, 25 X 1893 został proboszczem w Jastrzębi, gdzie zmarł 24 IV 1909 r. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu.

Ks. Jakub Wawrzyniec Bruśnicki (Tłuczek) (1863-1941) , s. Jana Tłuczka, szewca i Zofii z d. Mucha. (Ks. Jakub zmienił nazwisko). Urodził się 2 VIII 1863 w Bobowej. Teologię studiował w Tarnowie i tu 23 VI 1889 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa I. Łobosa. Pracował jako wikary w Wietrzychowicach, Uszwi, Barcicach, Dobrej, Zasowie, Starym Wiśniczu, Lisiej Górze, Wielopolu Skrzyńskim. Jako proboszcz krótko w Pstrągowej. Później znów jako wikary w Lipnicy Murowanej, Brzozowej, Dębnie, Siedliskach Bogusz, Sobolowie, Jastrząbce Starej, Cerekwi. 10 X 1919 r. otrzymał urlop zdrowotny, zaś 30 IX 1920 r. przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w domu sióstr dominikanek w Białej Niżnej. Wkrótce otrzymał nominację na ich kapelana. „był kapłanem modlitwy i czynu. Brał udział przy budowie nowego skrzydła klasztoru”. Zmarł jako kapelan sióstr 17 XI 1941 r. Spoczywa w grobowcu księży kapelanów na cmentarzu klasztornym w Białej Niżnej.

Ks. Franciszek Ignacy Gutwiński /Gucwiński/ (1865-1919) . Syn Wojciecha, garncarza i zduna i Marianny z d. Gądkiewicz. Urodził się 28 I 1865 w Bobowej. Teologię studiował w Tarnowie i tu 15 VI 1890 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa I. Łobosa. Był wikarym w Uściu Solnym, od X 1890 w Zdziarcu, od 30 IX 1892 w Radgoszczy, od 10 VIII 1893 w Mielcu, w 1896 był wikarym w Mszanie Dolnej, w 1897 w Padwi, od 7 XI 1900 w Kamienicy. W 1904 r. objął wikariat w Rzochowie, w 1906 w Krościenku, 1907 w Łączkach Kucharskich, od 31 IV 1913 w Niedźwiedziu. Od 1916 był kapelanem sióstr dominikanek w Białej Niżnej. Tam też zmarł 8 VI 1919 r. Pochowany na cmentarzu klasztornym.

Ks. Andrzej Władysław Gajewski (1865-1893), s. Szymona i Marii z d. Martusiewicz (znany pod drugim imieniem). Urodził się 13.V.1865 w Brzanie (parafia Bobowa). Teologię studiował w Tarnowie i tu 12.VII.1888 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa I. Łobosa. W 1888 r. był wikarym w Baranowie Sandomierskim. Na początku 1892 r. został zwolniony z obowiązków duszpasterskich z powodu choroby. Prawdopodobnie przeniósł się wówczas do krewnych w rodzinnej parafii bobowskiej i tam zmarł 22.IV.1893 r.

Ks. Kazimierz Paweł Kozak (1866-1937) , s. Kazimierza, szewca i Jadwigi Sokołowskiej. Urodz. 24 I 1866 w Bobowej. Tu ukończył szkołę elementarną i trywialną. Gimnazjum w Nowym Sączu. Teologię studiował w Tarnowie i tu 23 VI 1889 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa I. Łobosa. Po święceniach 11 VII 1889 r. wstąpił do nowicjatu jezuitów w Starej Wsi. Nowicjatu nie ukończył i 24 VIII 1890 r. powrócił do diecezji. 10 IX 1890 r. został wikariuszem w Tuchowie, przez pewien czas był administratorem i znów wikariuszem. 27 X 1893 r. został wikarym w Muszynie, a od 10 IV 1894 r. w Cmolasie. Po urlopie zdrowotnym 10 IX 1895 został wikarym w Uściu Solnym, 11 XI 1895 w Wierzchosławicach, 21 I 1897 w Tymowej, 14 IV 1897 w Łęgu Tarnowskim, 28 XII 1897 w Dębicy (tu zdał egzamin konkursowy proboszczowski), 31 VIII 1899 został wikarym w Ciężkowicach. 11 XI 1899 otrzymał prezentę na probostwo w Domosławicach, 6 XII instytucję, a 13 XII – został instalowany. W parafii szerzył nabożeństwo do MB Szkaplerznej; założył Apostolstwo Modlitwy, rozbudzał kult Eucharystii, w 1900 r. założył Arcybractwo Najświętszego Sakramentu. 22 XII 1928 r. był wicedziekanem dekanatu czchowskiego, a 24 VII 1933 dziekanem tego dekanatu, Zmarł 29 IX 1937 r. Spoczywa na cmentarzu w Domosławicach.

Ks. Stanisław Baran CM (1943- 2012) Urodził się w Siekierczynie (parafia Bruśnik). Przyszedł na świat w rodzinie pobożnej o głębokich chrześcijańskich tradycjach. Miał 3 siostry. Ojciec wcześnie zmarł. Po ukończeniu szkoły podstawowej zamieszkał w domu Zofii i Stefana Gucwa na Wymysłowie (Brzana), którzy byli dobrymi znajomymi rodziców Stanisława. Nie mieli swoich dzieci, więc zaproponowali mu pomoc w formie zamieszkania oraz pomoc materialną.To tu w Bobowej uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego. Po zdaniu matury wstąpił do Seminarium Duchownego w Krakowie w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Jego opiekunowie w dalszym ciągu go wspierali materialnie i duchowo. Po ukończeniu studiów teologicznych został wyświęcony na kapłana przez bpa Albina Małysiaka CM, 19 VI 1971 r. Mszę Święta prymicyjną sprawował w kościele parafialnym w Bobowej, a uroczystość prymicyjna odbyła się u Zofii i Stefana Gucwów. Po święceniach pracował w Bydgoszczy jako katecheta (1971-1978); w Pabianicach (1978- 1981), jako katecheta; w Słubicach (1981 – 1989) jako katecheta; i wreszcie w Warszawie w Bazylice Św. Krzyża (1989-2012) jako katecheta, wikariusz i kanclerz. 19 VI 2011 r. obchodził jubileusz 40-lecia kapłaństwa. Jubileusz obchodził ze swoimi siostrzeńcami, również Księżmi Misjonarzami, którzy przybyli z Niemiec. Był powszechnie bardzo lubiany i szanowali przez ludzi wśród których pracował. Podczas urlopów odwiedzał Bobowę i Bruśnik. Te strony zawsze mu były bliskie. Tutaj też miał wiele zaprzyjaźnionych rodzin i kolegów. Po długiej chorobie zmarł w szpitalu w Warszawie 12. VI 2012 r., w wieku 69 lat. Msza Św. pogrzebowa odbyła się w Warszawie 15 VI 2012 r. w Bazylice Świętego Krzyża, pod przewodnictwem Księdza abpa Tadeusza Gocłowskiego CM. Pochowany został w grobowcu Księży Misjonarzy na Starych Powązkach (brama nr IV). (spisano wg p. Marii Sikorskiej z d. Gucwa zamieszkałej w Bobowej, Rynek 14)

Ks. Jan Kipiel, (1931-4.04.1984) święcenia 1958
Ks. dr. Kazimierz Szwarga (1939-2010), święcenia 1962

Ks. Tadeusz Ligęza (1949-1974), święcenia 1974

Ks. Stanisław Święch SCJ, (1934 – 2021), święcenia 1957

Żyjący: